donderdag 19 juni 2014

Uitgedroogd

Zon en een beschut postzegeltuintje op het zuidwesten. Klinkt verleidelijk lekker en dat is het ook. Jammer dat mijn groente daar anders over denkt. Ondanks twee keer sproeien per dag (voordat de zon schijnt en als íe weer onder is) zijn de erwten en kapucijners uitgedroogd.

 En dus pluk ik wat er nog te redden is, een handjevol. Ik dop ze en dan? Wat ga ik er eigenlijk mee doen? De kapucijners zijn volgens mij nog lang niet goed, maar wel jammer om zomaar weg te gooien.

En dus kook ik ze een paar minuten, net als de erwten. Ik laat ze afkoelen en maak er een heerlijke salade van. volgend jaar erwten en bonen maar niet meer in potten kweken, te kwetsbaar.







donderdag 12 juni 2014

Oesterzwammen

Ik had het ergens gelezen. Dat je op koffiedik oesterzwammen kunt kweken. Maar ja, ik drink geen koffie en heb dus ook geen koffieprut. De Coffee Company gelukkig wel. Ze verzamelen de prut, gooien er een goedje bij en verkopen het als Mushroom Farm Kit.


Een echte DIY (do it yourself). De gebruiksaanwijzing belooft dat je binnen tien dagen zelfgekweekte oesterzwammen kunt eten. Wel even goed het stappenplan volgen. Eerst mag de doos open. In de doos zit het koffiedik, verpakt in vacuüm. Dat moet ondergedompeld worden in water, Twaalf uur lang. Daarna een kruis maken in het plastic en elke dag twee keer sproeien.

Braaf volg ik alle aanwijzingen op. Na dag vijf is er nog steeds niets gebeurd. Ik zie geen enkele paddestoel of zwam groeien. Wel veel schimmel en een vieze groenige smurrie. Als ik de zesde dag met een nog slapend hoofd naar beneden loop en naar mijn Mushroom Kit kijk, knipper ik met mijn ogen. Wow, de champignons springen ineens uit het pak tevoorschijn. Als duveltjes uit een doosje groeien ze per uur. Fascinerend om te zien!


En inderdaad, na tien dagen zijn de oesterzwammen ongelooflijk groot. Met een mesje snij ik ze voorzichtig uit het pak, maak ze schoon en gooi ze in de pan. Lekker wokken met courgette en koriander. Serveren op een blaadje sla met rucola en een stengeltje bieslook. Inderdaad, alles uit eigen tuin. Smakelijk eten!














dinsdag 27 mei 2014

Eigen erwtjes

Eigen erwtjes

Twee maanden geleden zaaide ik twee soorten erwten; siererwten en kapucijners. In potten. Met stokjes erbij omdat ik had gelezen dat deze soorten wel twee meter lang konden worden. Dat blijkt mee te vallen. Misschien is de pot te klein, geeft de aarde te weinig voeding, schijnt de zon te fel of regent het te hard.

kapucijners in bloei

Hoe dan ook, er gebeurde wel iets. De dunne groene sprieten met hun kleverige uitsteeksels kregen bladeren. En nog weer een tijdje later bloemen. De kapucijnerplant toverde trots haar paars, lila-achtige kelkbloemetjes te voorschijn. Soortgenoot siererwt is bescheidener. Maar ook de witte bloempjes die daaraan hingen, maakten me vrolijk.


de eerste bonen









De bloemen zijn inmiddels uitgebloeid en tot mijn grote verbazing zag ik gisteren boontjes hangen. Kleine groene halve maantjes met een paar verdikkingen. Ongeduldig als ik ben plukte ik voorzichtig een boontje en maakte deze met mijn nagel open. Daarin zaten zes kleine lichtgroene bolletjes. De erwten!



eerste oogst


Nog even geduld, veel water, niet teveel zon en dan kan ik over een paar weken mijn eigen erwten eten. Ik kan niet wachten!

dinsdag 15 april 2014

Zevenbladpesto

Onkruid. Ik kan er gek van worden. Neem nou zevenblad. Iedere week trek ik het eruit en binnen een paar dagen staat de tuin alweer vol met van die kleine groene blaadjes. Ik was het zat en heb het gewoon een paar weken laten staan. Tot afgelopen weekend. De bladeren waren inmiddels zo groot geworden dat ik het longkruid en de vergeet-me-nietjes bijna niet meer zag.

Terwijl ik het blad wegplukte, rook ik er even aan. De geur zit ergens tussen peterselie en spinazie. Best een lekker pittig geurtje eigenlijk. Jammer om zomaar weg te gooien. Ik besluit het afval in een krat te bewaren en pak mijn iPad.



Ik google op zevenblad en recept. En ja hoor, je kan er alles van maken. Aan de slag dus!

Recept
(beetje van Google, beetje van mezelf)


 Ingrediënten:


- vergiet vol met blaadjes zevenblad
- 2 tenen knoflook
- zout en peper
- olijfolie
- 150 gram gebrande pijnboompitten
- 150 gram oude geraspte kaas
- finishing touch: olijfolie met truffel

Zorg dat de blaadjes goed schoon zijn. Doe ze in een grote bak. Voeg zout, peper, flinke scheut olijfolie, pijnboompitten, geraspte oude kaas en uitgeperste knoflook toe. Mixen maar!






 Tip:

- Is de pesto een beetje droog? Schenk gerust wat olijfolie bji.
- Hou je van slowcooking? Stamp dan alles fijn met de hand.
- Blender is geen goed idee> De blaadjes komen vast te zitten in de mesjes.
- Staafmixer gaat prima. Een echte keukenmachine is, denk ik, ideaal.





Resultaat:

Heerlijke pesto. Lekker op zelfgebakken brood of kaasblokje.





Eet smakelijk!


zondag 16 maart 2014

Spinaziestekjes

Dat kan dus helemaal niet. Maar ja, dat moet je dan maar net weten. We hadden het zo leuk bedacht. Vriendin Rianne had spinazie in kleine bakjes gezaaid. Na twee weken was er al heel veel opgekomen. Teveel.

En dus stuurde ze een appje naar alle Moestuin mania's. Of we een stekje van de spinazie wilden. Natuurlijk wilde ik dat! Ik ging bij haar langs en zag op haar moestuinbalkonnetje heel veel grassprieten in een bak staan. Dat waren de jonge spinazieblaadjes.

We namen vijf potjes en heel voorzichtig haalden we de jonge sprietjes uit het bakje. Thuisgekomen zette ik de tere groene steeltjes direct in een ander bakje. Ver uit elkaar, want als de blaadjes groter en steviger worden hebben ze ruimte nodig. Dacht ik.

spinaziesprietjes

Een paar dagen later komt mijn vader langs. Hij bekijkt heel aandachtig mijn zaaisels en begint ineens hard te lachen. Ik vraag wat er is en hikkend wijst hij naar de spinazie. Eenmaal uitgelachen vertelt hij dat spinazie direct in de volle grond gezaaid moet worden. Dat dit niets gaat worden.

Ik kijk hem beteuterd aan en lach een beetje schaapachtig mee. Als hij weg is, mail ik een ervaren moestuinvriendin. Zij is eigenaar van Eerlijke Kost en stuurt me een filmpje over het zaaien van spinazie.

En dus heb ik dit weekend in de vierkantemetermoestuin twee geultjes gemaakt en daar zaadjes in gestrooid. Wordt vervolgd!
spinaziezaadjes in het geultje
Eindresultaat (rechterrij)


zondag 9 maart 2014

Doe-het-zelfpakket

Het was niet zo heel ingewikkeld. Binnen een uurtje ben je wel klaar. Dat zei een vriend die ook een doe-het-zelfpakket voor de bouw van een kweekkas had gekocht. Fluitje van een cent.

Ik ging aan de slag. Doos uitpakken, alle onderdelen sorteren en bouwtekening lezen. Ik legde de stukken M, N en J op de juiste wijze neer en verbond ze met verbindingstukken B. De onderkant van de kweekkas was binnen een kwartier een feit.
Klaar voor laag twee. Dochter Ileen helpt mee en tien minuten later zijn we klaar.
Voordat we het dak willen plaatsen, pakken we de kas-in-wording op en zetten deze op de plaats van bestemming. Helaas, de kas past op geen enkele manier; te groot, te lang en te breed. Ik kijk mijn dochter een beetje hulpeloos aan en haal mijn schouders op. Pech gehad.

'Kom op mam, zo snel geef je het toch niet op? We kunnen de kas toch halveren?' Het proberen waard. Nauwkeurig bekijken we de constructie. We halen buizen weg, vervangen verbindingsstukken en controleren of onze eigen versie stevig genoeg is.

We duwen en trekken wat en besluiten dat onze kas gelukt is. We zijn inmiddels al zo'n twee uur bezig en het dak moet er nog op. Dat blijkt een lastige klus. We zijn net te klein, of het dak is net te hoog. We krijgen de buizen niet goed in elkaar en dus vallen ze de hele tijd op de grond. Pas na vier pogingen blijft het dak stevig op zijn plek. Snel het plastic erover en na een ochtend is onze kweekkas eindelijk klaar voor gebruik.










Moestuin mania

We zaten op een verjaardag en ik vertelde enthousiast dat ik al wat zaden in potjes had gestopt. En dat het zo leuk was, zo'n moestuintje in je achtertuin. Dat groente uit eigen tuin echt veel lekkerder is. Ook al denken de kinderen daar wel eens anders over.

Een aantal vrienden raakte enthousiast. Een ervan was vorig jaar ook al actief en had samen met haar buurman een moestuintje. We dronken nog een biertje en bedachten hoe leuk het was als we met zijn allen één grote moestuin zouden hebben. We zouden de lekkerste dingen in onze moestuin zetten, gezamenlijk koken en buiten eten. Aan lange tafels. Eindeloze gesprekken voeren terwijl de jongste kinderen in de tuin speelden.

Mooie dromen. Twee dagen na het feest stuurde Manon, die samen met de buurman haar moestuin deelt, een facebookbericht. Het moestuinvirus was overgeslagen en als we allemaal iets anders in onze tuin of op ons balkon kweken, dan hebben we straks heel veel verschillende groente, kruiden en fruit. Moestuin Mania! is een feit.

Iedereen aan de slag!
Rianne zaait bonen en deelt nu al uit!

Jeroen zet de kweekkas in elkaar

Ronny wil vooral veel kruiden

en een schone muur voor fruit

Tim zet de pepers alvast buiten

Rianne is wel heel enthousiast met haar radijsjes

Monique deelt venkel uit

zondag 23 februari 2014

Stadsboeren

Moestuinmadame ontwaakt uit haar winterslaap. Vandaag is de start voor het nieuwe moestuinseizoen. Nu al? Ja, want gisteren kreeg ik de eerste post van Urban Farmers. Een superleuk initiatief van twee fanatieke moestuiners. Het idee is simpel: je betaalt 39 euro voor 1 jaar en krijgt iedere twee maanden biologisch zaadgoed. Met een duidelijke beschrijving.

post van Urban Farmers





En dus ging ik direct aan de slag. Met auberginezaden van het origine Italiaanse ras Violetta Lunga en kapucijnerszaadjes die in de volksmond vooral rozijnerwt genoemd wordt. Informatie die je via een begeleidende brief erbij krijgt.

Van beide zaden had ik nog nooit gehoord. Ik koop altijd gewoon een aubergine in de winkel. Geen idee van welk ras. Maar dit ras klinkt goed en ook rozijnerwt klinkt een stuk lekkerder dan kapucijners.

Ik ben nu al fan. De beschrijving is lekker duidelijk. De kapucijners mogen direct in een potje. De auberginezaden moeten eerst nog even op een vochtig bedje om te ontkiemen.
kapucijners
auberginezaadjes onder het glas
De potjes en het kweekglas staan inmiddels in de vensterbank. Over een paar dagen krijg ik een e-mail met informatie over de volgende stappen in dit kweekproces. Dit lijkt niet te kunnen mislukken. Wordt vervolgd.